A banda vallisoletana Celtas Cortos comezou a súa andaina musical cando os seus integrantes aínda estaban no instituto, pero pouco a pouco foron facéndose un oco na escena pop rock española cun son folk, que nos anos 80 resultaba bastante innovador nunha escena musical que se caracterizaba por non arriscar demasiado no contexto musical. O primeiro traballo Salida de Emergencia (1989) de Celtas Cortos eran pezas instrumentais e lograron chamar a atención do gran público. Xa co segundo, Gente Impresentable (1990) introduciron as letras, que nunca haberían de pasar desapercibidas na banda de Jesús Cifuentes. Cun forte componente social, nunca renunciaron ós grandes temas de sempre coma o amor, a soidade, etc. "La Senda del Tiempo", unha das súas cancións máis lembradas é todo un himno á melancolía, unha nota que non é o máis habitual atopar na longa traxectoria de Celtas Cortos.
É tan pouco habitual que Celtas Cortos lle canten á melancolía que cando presentaron "Lluvia en Soledad", unha das cancións do álbum Tranquilo Majete (1993), moitos non puideron evitar ver nela unha segunda parte de "La Senda del Tiempo". Outra balada melancólica que repite esquema, pero que demostra que os rapaces de Celtas Cortos saben emocionar como ninguén co seu son folk.
Ningún comentario:
Publicar un comentario