Man of the World

Dos singles que Fleetwood Mac ten publicado sen incluílos finalmente nun álbum destaca "Man of the World", que viu a luz en 1969, á espera de que a banda de Mick Fleetwood, Jeremy Spencer e Peter Green gravasen o terceiro álbum de larga duración da banda Then Play On, que sairía á venda ese mesmo ano. "Man of the World" está asinada por Peter Green.

http://www.goear.com/listen/e987b05/the-man-of-the-world-freetwood-mac

O quinto álbum de Lightning Seeds Tilt (1999), a banda comandada por Ian Broudie, contén o tema "I Wish I Was in Love" cuxas bases se asentan na canción de Fleetwood Mac. De "I Wish I Was in Love" fixo unha versión Scarboro Aquarium Club, que vos pomos agora ante a imposibilidade de atopar a versión orixinal.

http://youtu.be/rjHD0wW3XhM

Chasing a Bee

Mercury Rev estreáronse a comezos da década de 1990 con Yerself Is Steam (1991), onde mostraban ás claras o seu ideario de volver os sons psicodélicos que tan de moda estiveran unhas décadas antes. A aposta non lles saíu nada mal a estes rapaces de Nova York e co tempo, foron consolidándose como unha banda cun marcado son que os caracteriza en cada traballo que van sacando. Yerself Is Steam ábrese con "Chasing a Bee".

http://youtu.be/1Cr2HJn2k3Y 

A banda granadina Los Planetas convertéronse en toda unha referencia na música alternativa española a raíz da publicación do seu segundo traballo Pop (1996) no que mostraban a súa admiración pola música de Mercury Rev na canción que abre o disco "Db".

http://www.goear.com/listen/b27f278/db-los-planetas

New York Mining Disaster 1941

Habitualmente asociamos a música de Bee Gees cos ritmos discotequeiros dos 70 grazas á sona que colleron ó facer a banda sonora de "Febre do Sábado Noite", mais a banda formada polos irmáns Gibb comezaron a súa andaina a finais da década dos 50 cun pop non carente de frescura seguindo a estela dos Beatles. En 1967 publicaron o seu terceiro disco Bee Gees' 1st que contén este "New York Mining Disaster 1941".

http://www.goear.com/listen/883baf3/new-york-mining-disaster-1941-bee-gees

Tan só un ano despois The Zombies editaron no seu álbum Odessey and Oracle "Butcher's Tale (Western From 1914), un dos temas máis impactantes do disco e que conta cos arranxos instrumentais de Pierre Boulez.

http://youtu.be/7KcIu3pIzWI

Memphis, Tennessee

A cidade de Memphis sitúase como un dos berces do rock. A importancia simbólica que ten para case tódolos artistas que buscan as súas raíces no blues é incuestionable, de aí que non sexan uns poucos os que se dedicaron a compoñer unhas  letras de homenaxe a este lugar. Un dos primeiros foi o gran Chuck Berry, que en 1959 editou o single "Memphis, Tennessee"".  

 

http://www.goear.com/listen/69b9c6a/memphis-tennessee-chuck-berry

 

Con referencias á canción de Chuck Berry, os Pixies lanzaron en 1991 a canción "Letter to Memphis", single do álbum Trompe le Monde.

 

http://www.goear.com/listen/0d86525/letter-to-memphis-pixies

 

Tamén de 1991 é outra gran canción que fala de Memphis, e quizais é a que máis popularidade acadou. Trátase do tema de Marc Cohn "Walking in Memphis", do álbum epónimo deste compositor estadounidense, e que tamén tivo unha versión moi famosa na voz de Cher.

 

http://www.goear.com/listen/f5eeddf/walking-in-memphis-marc-cohn

 

 

Lady Jane

As composicións de Mick Jagger e Keith Richards son a esencia que conforman o estilo dos Rolling Stones, a banda máis lonxeva que aínda se mantén en activo. Co gallo da celebración dos seus cincuenta anos nos escenarios, os Stones volven sorprendernos cunha nova xira e novas cancións, aínda que nos imos quedar hoxe cun dos temas do álbum Aftermath (1966), o cuarto traballo dos ingleses. "Lady Jane" é unha balada que os Stones non interpretaban en directo dende o falecemento de Brian Jones en 1969 e que recuperaron recentemente para a última xira.

http://www.goear.com/listen/e239e1d/lady-jane-rolling-stones

Neil Young empregou a mesma melodía de "Lady Jane" no seu tema "Borrowed Tune", que se incluíu en Tonight's the Night (1975).

http://www.goear.com/listen/52875e7/borrowed-tune-neil-young

Taxman

Revolver, o segundo álbum que os Beatles publicaron en 1966 tras Yesterday and Today ábrese con "Taxman", unha das cancións que escapan do binomio Lennon-McCartney xa que foi composta integramente por George Harrison, quen en moitos momentos viviu á sombra de John e de Paul. E iso que  as cancións de George Harrison nos Beatles están á altura dos seus compositores habituais, pero é que precisamente o feito de que xunto con Ringo fosen todos uns xenios fixeron que The Beatles sexan hoxe considerados os mellores.

http://www.goear.com/listen/b882a93/taxman-the-beatles

The Jam, a banda que catapultou a Paul Weller á fama e unha das referencias do punk máis temperá, así como da New Wave, homenaxeou a George Harrison no tema "Start!", do álbum Sound Affects (1980) ó introducir os riffs de guitarra e de baixo de "Taxman".

http://www.goear.com/listen/51f81e1/start-the-jam

Seek and Destroy

Xa vimos hai uns días que ás veces unha canción se nutre doutras para resultar unha obra diferente que case se distingue das súas fontes orixinarias. Ese proceso pódese apreciar ben na canción de Metallica "Seek and Destroy", do primeiro álbum da banda de San Francisco Kill 'Em All, de 1983. "Seek and Destroy" ten as súas orixes en dúas cancións que imos ver agora mesmo. A primeira é o tema da banda de heavy metal Saxon "Princess of the Night", do álbum de 1981 Denim and Leather cuxos solos dan comezo a "Seek and Destroy".

http://www.goear.com/listen/5cc63ab/princess-of-the-night-saxon

A segunda é outro tema dunha banda de heavy metal, Diamond Head, que contribuíron ó tema de Metallica coa influencia da canción "Dead Reckoning", do álbum Borrowed Time (1982).

http://www.goear.com/listen/9bc47c2/dead-reckoning-diamond-head

E este é o resultado dos debutantes Metallica, "Seek and Destroy", un dos primeiros temas que deron forma a unha das mellores bandas de heavy metal de todos os tempos.

http://www.goear.com/listen/804aa37/seek-and-destroy-metallica

Space Oddity

En 1969 o panorama musical asistía ó nacemento dun xenio que habería de crear o seu propio estilo dentro do rock: o glam. Falamos como non, do gran David Bowie, que cun disco homónimo, asentaba as liñas mestras que haberían de asentar a súa traxectoria. Unha das cancións principais é a que abre ó álbum "Space Oddity", unha balada inspirada na famosa película de Stanley Kubrick.

http://www.goear.com/listen/1d0608a/space-oddity-david-bowie

E cun son moi semellante, que lembra moito "Space Oddity", Elton John gravou en 1972 "Rocket Man", do álbum Honky Château, o quinto álbum do cantante inglés.

http://www.goear.com/listen/79a20d5/rocket-man-elton-john

De "Rocket Man" fixéronse unhas cantas versións realmente notables, coma a de Kate Bush no álbum tributo a Elton John e ó seu compositor Bernie Taupin Two Rooms: Celebrating the Songs of Elton John & Bernie Taupin (1991).

http://www.goear.com/listen/12b34e2/rocket-man-kate-bush

Tampouco queda atrás a de My Morning Jacket en 2004 no álbum Early Recordings.

http://www.goear.com/listen/b3b517b/rocket-man-my-morning-jacket

Ou a de David Fonseca en 2007 no álbum Dreams in Colour. O cantante portugués dálle o seu particular toque a este clásico. Curiosamente, os artistas prefiren decantarse polo tema de Elton John antes que polo de Bowie.

http://youtu.be/icB6yOkphz8

I Won't Hold You Back

En 1978 facían o seu debut os estadounidenses Toto cun trallazo que os catapultou á fama en todo o mundo: "Hold the Line". A banda de Joseph Williams, David Paich, Steve Porcaro, Steve Lukather e Simon Phillips soubo reporse despois dun par de discos sen moito aquel e en 1982 editaron Toto IV, talvez o álbum máis celebrado tralo debut. Nel contén algunha das cancións máis importantes de Toto coma "Rosanna" e "Africa", así como este excepcional "I Won't Hold You Back".

http://www.goear.com/listen/ed55c70/i-wont-hold-you-back-toto

Esta balada transformouse en 2001 nun rompepistas house da man de Roger Sánchez, que a rebautizou como "Another Chance", no álbum First Contact.

http://www.goear.com/listen/acb9406/another-chance-roger-sanchez

Ocean of Noise

O ano que vén preséntase con interesantes novidades. Unha delas o próximo disco de Arcade Fire, que tralo triunfal The Suburbs de 2010, espérase que os rapaces de Quebec continúen na mesma liña á que nos teñen acostumados, con eses sensacionais arranxos de cordas en cancións épicas. Mentres, quedamos cunha das súas cancións do segundo traballo de Arcade Fire Neon Bible, de 2007, "Ocean of Noise".

http://www.goear.com/listen/ab4d1a6/ocean-of-noise-the-arcade-fire

A canción que vos presentamos a continuación non ten moito que ver con "Ocean of Noise", mais si o grupo e por iso, tomámonos a licenza que traer por aquí a Fanfarlo, un grupo inglés formado en 2006 polo sueco Simon Balthazar e Giles J Davis. O estilo de Fanfarlo lembra moitísimo a Arcade Fire e os críticos non dubidan en comparalos cos canadenses e, se ben tódalas comparacións son odiosas, moitos chegamos a coñecer a Fanfarlo precisamente cando nos advertiron que o seu son estaba na liña de Arcade Fire. "I'm a Pilot" abre o álbum de debut de Fanfarlo Reservoir (2009).

É un feito que Arcade Fire están creando tendencia e oxalá aparezan máis grupos como eles e Fanfarlo. De momento os de Quebec xa contan con algunha banda tributo como Hervelle Fire.

http://www.goear.com/listen/ca3720b/im-a-pilot-fanfarlo

Stairway to Heaven

Como se pode facer unha obra de arte a partir de retrincos doutras cancións? Esa é a gran pregunta que só poden contestar os xeniais Jimmy Page e Robert Plant. Os principais componentes de Led Zeppelin demostraron con "Stairway to Heaven" que son uns auténticos alquimistas á hora de transformar restos de melodías nun son capaz de transcender o rock. Precisamente a canción máis emblemática de Led Zeppelin, xunto con "Whole Lotta Love" fixo que Plant e Page gañasen sona de copións polos sectores máis críticos que vían nestas cancións unha falta absoluta da orixinalidade necesaria en toda creación artística. Mais a grandeza de Led Zeppelin é tal que se souberon sobrepoñer a calquera crítica converténdose nun referente indiscutible para innumerables artistas que viñeron detrás, especialmente as bandas dedicadas ó heavy metal. Por se fose pouco, Led Zeppelin IV (1971), o álbum no que se inclúe "Stairway to Heaven" contén verdadeiros riffs de guitarras e sons que se poden rastrexar en cancións anteriores, como xa vimos nalgunha ocasión. En calquera caso, hoxe imos botarlle unha ollada a eses temas que, en certa medida, fixeron posible que "Stairway to Heaven" sexa hoxe o clásico que coñecemos. O primeiro é "Taurus", de Spirit, do álbum epónimo de 1968.

http://www.goear.com/listen/4c53dae/taurus-spirit

O segundo é a canción de The Chocolate Watch Band "And She's Lonely", do álbum One Step Beyond (1969).

http://youtu.be/Noxzn3RJjn4

O último retrinco é a versión do tema de Arthur Hamilton "Cry Me a River", que fixo Davy Graham no álbum The Guitar Player (1963). Os primeiros acordes de "Starway to Heaven" desde logo parécense moito.

http://youtu.be/S-2xz-ddK2s

E xa que estamos con "Cry Me a River", podemos botar unha escoita á versión orixinal de Arthur Hamilton, de 1953.

http://youtu.be/85WQz6PGtWw

E por suposto, non imos deixar atrás o tema estrela "Stairway to Heaven". Velaquí o resultado da mestura das cancións anteriores, unido ó talento de Jimmy Page.

http://www.goear.com/listen/05a9d0d/stairway-to-heaven-led-zeppelin

California Girls

Agora que apreta o frío de decembro non vén nada mal retomar a música de The Beach Boys, que tanto nos recorda o verán. A banda californiana fundada por Brian Wilson e mailos seus irmáns Carl e Dennis xunto co seu curmán Mike Love e Al Jardine crearon un estilo propio a mediados 50 inspirado no surf e nas praias da Costa Oeste dos Estados Unidos con retrousos repetitivos e un ritmo elástico que non estaba exento de certa complexidade técnica. A música de The Beach Boys, banda sonora por excelencia do verán, é das máis influentes da época e mesmo os propios Beatles recoñeceron que Brian Wilson e compañía eran un dos seus referentes. "California Girls", do álbum Summer Days (And Summer Nights!!), de 1965 é unha das cancións máis celebradas.

http://www.goear.com/listen/d504442/california-girls-beach-boys

Unha das primeiras cancións que máis claramente se inspiraron en "California Girls", sobre todo na letra, é o éxito de Cheap Trick "Southern Girls" do álbum In Color (1977). A canción creada por Rick Nielsen, guitarrista de Cheap Trick e o baixista Tom Petersson remarca as ideas expresadas na canción dos Beach Boys.

http://www.goear.com/listen/19bef92/southern-girls-single-version-cheap-trick

Aínda que para versión de "California Girls", destaca a de David Lee Roth do EP de 1985 Crazy from the Heart. O integrante de Van Halen contou coa colaboración nos coros de Carl Wilson.

http://www.goear.com/listen/45b0f43/california-girls-david-lee-roth

Pero a polémica saltaría en 2010 co single de Katy Perry "California Gurls", do álbum Teenage Dream onde calca a letra en determinados momentos da canción. O feito de que no título Girls se escriba Gurls é unha consecuencia para evitar confusións co clásico dos Beach Boys.

http://www.goear.com/listen/6719da5/california-gurls-katy-perry

Go to the Mirror!

En plena expansión do rock a finais dos 60, as bandas máis innovadoras comezaron a xogar con xéneros tan clásicos como a ópera e así xurdiu un novo formato: a ópera rock, onde o son dos violíns e dos trombóns se trocaron polo das guitarras e dos baixos. The Who foron dos primeiros en explotar esta opción cun álbum conceptual titulado Tommy en 1969, que seguía os patróns da ópera: unha narración, pero esta vez contada en dezasete cancións, que se acabou traducindo en dúas versións sinfónicas en 1971 e1972; e nunha película en 1975. A experencia foi tan positiva para Pete Townshend que repetiu a idea en Quadrophenia, álbum de 1973. "Go to the Mirror!" é o corte 5.

http://www.goear.com/listen/2383c78/14-go-to-the-mirror-the-who

Pois resulta que Tommy está máis de moda ca nunca, alomenos no panorama rock español. E é que hoxe ponse á venda o novo álbum de Barón Rojo, Tommy Barón, o tributo que a mítica banda de heavy metal lle fai ó álbum de The Who. Barón Rojo verteu tódalas cancións ó castelán cun resultado excelente como ben se pode apreciar no adianto "Hacia el Espejo".

http://youtu.be/-6o18FXXUtw

21st Century Schizoid Man

O rock progresivo viviu unha época de esplendor a finais dos 60 e comezos dos 70 da man dunha serie de bandas que procuraron levar o son rock a uns límites inimaxinables. Unha desas bandas foi King Crimson, formada polos irmáns Giles, Michael e Peter, que xunto cos seus compañeiros Robert Fripp, Greg Lake e Ian McDonald, lograron un virtuosismo moi difícil de acadar. En 1976 publicaron o seu cuarto disco A Young Persons Guide que contén "21st Century Schizoid Man", un tema onde as guitarras son as grandes protagonistas. Leva a asinatura de Peter Sinfield, letrista habitual de King Crimson.

http://www.goear.com/listen/519a3ea/21st-century-schizoid-man-king-crimson

Kanye West, o mellor cantante de hip-hop dos últimos tempos, incluíu un sample deste tema na súa canción "Power" do álbum My Beautiful Dark Twisted Fantasy (2010), toda unha obra mestra deste xénero. Hai que engadir que un dos grandes méritos de Kanye West é o pouco uso que fai de samples nas súas  propias creacións, algo que non repercute de maneira negativa na súa traxectoria.

http://www.goear.com/listen/4a991ab/power-kanye-west

Mony, Mony

Tommy James and the Shondells é unha banda que sempre hai que citar cando se fala da música bubblegum, ese estilo entre o pop e o rock psicodélico que tan de moda estivo nos 60. Caracterizado por unhas melodías bailables e un ritmo alegre, a banda de Tommy James atopou un oco con este son que os habería de catapultar ós primeiros postos das listas de vendas. Os seus maiores éxitos son "Crimson and Clover" e "Mony, Mony", esta última moi coñecida pola versión de Billy Idol. Está incluída no álbum do mesmo nome, publicado en 1968.

http://youtu.be/ZKyEyxwqS2c

E como xa comentamos, "Mony, Mony" pervive na memoria colectiva grazas á versión de Billy Idol, que apareceu no EP  Don't Stop, de 1981.

http://www.goear.com/listen/5399013/mony-mony-billy-idol

Cando as Bangles publicaron en 1988 o álbum Everything e foron coñecéndose as cancións que o integraban, algúns críticos sinalaron que o tema "In Your Room" tiña un ritmo que lembraba algo a "Mony, Mony", malia que as posibles semellanzas non parecen afectar en gran parte á orixinalidade da canción.

http://www.goear.com/listen/fc4fa1f/in-your-room-bangles

Over the Rainbow

Onte tivemos a oportunidade de escoitar o sensacional popurri que Israel Kamakawiwo'ole fixo de dous clásicos indiscutibles: "What a Wonderful World" e "Over the Rainbow"; así que era case obrigatorio dedicarlle a entrada de hoxe á canción central da banda sonora do Mago de Oz, a película de 1939 que inmortalizou a Judy Garland no papel de Dorothy. Esta balada está escrita por E.Y. Harburg, que se encargou das letras, mentres que a música está asinada por Harold Arlen. A súa popularidade é tal que é moi difícil quedar cunha soa versión, xa que practicamente as atopamos en case tódolos estilos musicais habidos e por haber.

http://www.goear.com/listen/d0af642/somewhere-over-the-rainbow-judy-garland

Unha das mellores versións é a de Jerry Lee Lewis. Un dos pioneiros do rock n' roll non se resistiu o encanto deste clásico e en 1980 gravouna no álbum Killer Country.

http://www.goear.com/listen/4337390/over-the-rainbow-jerry-lee-lewis

Xa vimos onte a homenaxe que Joey Ramone lle ofrecía o tema de Louis Armstrong, algo nada novo a preferencia de The Ramones polos clásicos, xa que tamén gravaron unha versión de "Over the Rainbow".

http://www.goear.com/listen/8a3a85c/somewhere-over-the-rainbow-the-ramones

A importancia de "Over the Rainbow" tamén se deixou notar no retrouso de "Starman", de David Bowie. A canción pertence ó famoso álbum de 1972 The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars.

http://youtu.be/tRcPA7Fzebw

Por acabar con este escaso repaso das versións, ofrecémosvos a de Mägo de Oz. O grupo de folk métal fixo unha curiosa interpretación baseada na de Israel Kamakawiwo'ole no álbum Belfast (2004).

http://www.goear.com/listen/972475f/12-somewhere-over-the-rainbow-mago-de-oz

What a Wonderful World

Poucas cancións teñen un encanto tan permanente como "What a Wonderful World", a canción que Bob Thiele e George David Weiss escribiron para Louis Armstrong. O xenial trompetista interpretouna nun álbum homónimo que se publicou en 1967 convertíndoa nun clásico, xa que a súa letra invita de maneira indiscutible ó optimismo nunha época en que nos Estados Unidos se loitaba polos dereitos da poboación negra. Curiosamente, ten un título semellante "Wonderful World", a canción de Sam Cooke de 1960, unha das máis lembradas do malogrado cantante de soul.

http://www.goear.com/listen/6e1c2ef/what-a-wonderful-world-louis-armstrong

Das versións máis rompedoras desta canción, é a que aparece no álbum póstumo de Joey Ramone Don't Worry About Me (2002), un xeito espectacular de modernizala no talento dun dos integrantes de The Ramones.

http://www.goear.com/listen/9b5976c/what-a-wonderful-world-joey-ramone

Tamén existe unha versión en galego a cargo dos Tamara "Qué Fermoso É Vivir", de 1990. Aínda que quizais a máis orixinal sexa a de Israel Kamakawiwo'ole que a mesturou con outro gran clásico "Over the Rainbow" a ritmo de ukelele. Esta versión aparece no álbum do artista de Honolulu Facing Future (1993).

http://www.goear.com/listen/3799a62/what-a-wonderful-world-isreal-kamakawiwoole-

Odessey and Oracle

A banda inglesa The Zombies liderada por Colin Blunstone e Rod Argent foi unha das que máis fixo por asentar a psicodelia no rock aló nos anos 60. Neses anos álxidos The Zombies deixounos dous discos espectaculares que callaron fondo nas bandas e artistas posteriores. Odessey and Oracle (1968), o segundo deles publicado, reflicte a excelencia á que chegara o talento de Blunstone e de Argent. A canción titulada "Odessey and Oracle" non se chegou a incluír finalmente no álbum, mais recolle a esencia de The Zombies.

http://youtu.be/USXBmm7suxo

E cun son moi semellante a "Odessey and Oracle", aínda que con maior ritmo, Sidonie publicou no seu segundo disco Shell Kids (2003) "The Sheltering Sky". Malia que o título tampouco é moi orixinal, a canción en si rubrica un dos grandes traballos discográficos destes barceloneses, que con ese álbum, un dos mellores dese ano editado en España, chegaron a facerse cun público fiel.

http://www.goear.com/listen/9c8adf2/the-sheltering-sky-sidonie