Just an Illusion

A comezos dos 80 cando o electropop vivía unha época dourada, un grupo inglés ía rebentar as listas de vendas con unha soa canción que lles ía garantir o estrelato máis aló do momento. Imagination debutaron en 1981 e un ano despois, co segundo traballo discográfico baixo a man, ían arrasar tanto o mercado europeo coma o americano grazas o bombazo que supuxo "Just an Illusion", tema estrela do disco In the Heart of the Night (1982).

http://www.goear.com/listen/c997a5b/just-an-illusion-imagination

Cun ritmo susceptible de ser sampleado sobre todo por cancións hip-hop e por artistas en momentos baixos de creación, Mariah Carey encargouse de estragar "Just an Illusion" no seu álbum The Emancipation of Mimi coa canción "Get Your Number"en 2005. Este disco evidenciaba ás claras que a carreira da cantante de orixe venezolana ía costa abaixo e xa quedaran atrás os anos en que a diva do pop dominaba as listas de vendas. Unha mágoa para unha das mellores voces dos anos 90.

http://www.goear.com/listen/5d5acf2/get-your-number-mariah-carey

Simple Twist of Fate

Despois de editar dous discos coa compañía discográfica Asylum Records, Bob Dylan regresou á que fora a súa casa de toda a vida, Columbia, con Blood on the Tracks, un disco que contén toda a esencia dos primeiros anos de Bob Dylan. Era o seu xeito de entrar en 1975, xa que foi publicado en xaneiro dese ano. Malia a que facía o número quince na andaina de Dylan, Blood on the Tracks está considerado un dos  seus mellores traballos cunhas cancións que engaiolaron tanto a crítica, coma o público e a outros artistas que non dubidaron en facer versións das súas cancións favoritas. Unha das que destaca é "Simple Twist of Fate".

http://www.goear.com/listen/ff87409/simple-twist-of-fate-bob-dylan

Unha das que destaca é a de Bryan Ferry para un dos tantos tributos que se lle teñen feito a Dylan. A versión de Bryan Ferry pertence concretamente a Dylanesque (2007), un disco con versións de Dylan no que Ferry homenaxea a este sensacional compositor.

http://www.goear.com/listen/f604661/simple-twist-of-fate-

Tamén existen versións en castelán. Nacho Vegas adaptouna co título "Un Simple Giro del Destino" en 2011.

http://youtu.be/Re4m1TVoQfA

Cunha tradución libre, que xa non ten que ver coa letra orixinaria de Dylan, o compositor fenés Roger De Flor titulou a súa versión "Una Desconocida Más" no álbum Canciones de Amor y Retranca (2007).

http://youtu.be/FTieefXoZQ0

What I Like About You

O movemento New Wave de finais dos anos 70 e comezos dos 80 deixounos unha lista de grandes gupos e artistas, cada cal co seu estilo, que contribuíron a que este movemento fose do máis variado. Un deses grupos é The Romantics cuxo maior éxito foi a canción "What I Like About You", incluído no álbum epónimo con que esta banda de Michigan se estreaba cun LPen 1980. Mais "What I Like Abou You" é un compendio das influencias que mellor definiron o son de The Romantics. Para empezar, no retrouso temos a lembranza de dúas cancións: a primeira "Over, Under, Sideways, Down" dos Yardbirds, de 1966.

http://www.goear.com/listen/7f1303b/over-under-sideways-down-the-yardbirds

A segunda é "Dirty Water", de The Standells, un dos maiores éxitos de 1965. 

http://www.goear.com/listen/7503ee2/dirty-water-the-standells

Mais o caso é que o son de "What I Like About You" lembra moito o riff de guitarra de "Cherry Cherry", de Neil Diamond.

http://www.goear.com/listen/2c2b97a/cherry-cherry-neil-diamond

Pois o resultado de mesturar todos estes estilos apréciase en "What I Like About You".

http://www.goear.com/listen/6552d67/what-i-like-about-you-the-romantics

A proba de que "What I Like About You" acadou un son propio diferenciado das cancións que lle dá soporte é "Cuidado con Paloma", unha das cancións máis recoñecibles de Emilio Aragón, que está no seu primeiro disco de pop/ rock Te Huelen los Pies (1991). Cunha letra en clave de humor, converteuse nunha das cancións do verán dese ano e confirmou a Aragón, que nese momento gozaba dunha gran popularidade grazas o seu traballo en televisión, nun dos compositores máis divertidos da música comercial, unha faceta que ía en detrimento doutras cancións excelentes, pero tamén máis maduras e que pola contra, apenas tiveron sona.

http://www.goear.com/listen/6ac4d12/cuidado-con-paloma-emilio-aragon

"Cuidado con Paloma" foi versionada por Doctor Pitangú no álbum Natural (2009).
http://www.goear.com/listen/8576be8/cuidado-con-paloma-doctor-pitangu

When the Rainbow Comes

Karl Wallinger, un dos membros destacados de The Waterboys, abandonou a banda coa que acadou o éxito para emprender un novo proxecto máis afastado do folk ó que chamou World Party. O momento que elixiu Wallinger para a súa nova aventura tampouco foi doado: a mediados dos anos 80 The Waterboys estaban no seu apoxeo, pero iso non disuadiu nin un chisco ó valente Wallinger, que en 1986 editaba o primeiro disco de World Party Private Revolution cunhas expectativas incertas. Malia que o resultado non rompeu as listas de vendas precisamente, o debut de World Party deixou moi boas sensacións, e catro anos despois aparecía no mercado Goodbye Jumbo (1990), que para algunhas publicacións foi o álbum do ano e mesmo logrou un Grammy ó mellor disco de música alternativa. "When the Rainbow Comes" é un dos trallazos que se atopa no segundo traballo de World Party.

http://youtu.be/L4CYiR7HQzY

Para moitos críticos, os acordes e a melodía de "When the Rainbow Comes" foi plaxiada na canción de Matchbox 20 "If You're Gone", do álbum Mad Season (2000), o que supuxo que se convertese na canción máis polémica da banda de Rob Thomas, xusto no momento en que se consagraba o prestixio internacional obtido dous anos antes grazas ó anterior álbum Yourself or Someone Like You que contén xoias como "Push" e "3 a.m.).

http://www.goear.com/listen/3a7575c/if-youre-gone-matchbox-20

It's Raining, It's Pouring

É indudable a contribución que as nanas e as cancións infantís en xeral  teñen feito nalgunha ocasión o mundo do pop e do rock. O caso máis recente puidemos velo hai tan só uns meses coa publicación de "Candy", un tema asinado por Gary Barlow para o seu ex compañeiro de Take That Robbie Williams, cuxo ritmo evoca ós sons propios da música infantil. Por iso, a entrada de hoxe vai dedicada a unha desas nanas que máis presente está nalgunhas das cancións que máis éxito tiveron no seu momento. Trátase de "It's Raining, It's Pouring", unha nana tradicional inglesa que se publicou por primeira vez en 1939.

 http://youtu.be/kmvHYT7glAQ

Os primeiros en facer unha versión de "It's Raining, It's Pouring" foron Peter, Paul and Mary en 1962, que a mesturaron coas melodías doutras cancións.

http://youtu.be/no2s8SG6uv4

Mais se a versión de Peter, Paul and Mary mantén aínda ese componente infantil das nanas, as seguintes cancións que nalgún momento fan referencia a esta nana tentan afastarse en certa medida desa esencia de nana, aínda que non en tódolos casos. Por exemplo, en "No More Tears (Enough Is Enough)", a famosa canción que Donna Summer e Barbra Streisand editaron en 1979 só o comezo pode levarnos a engano polo ritmo lento das primeiras notas.

http://www.goear.com/listen/6f350aa/no-more-tears-barbra-streisand-donna-summer-

O portorriqueño José Feliciano tamén cantou unha parte desta nana noretrouso do seu tema "Listen to the Falling Rain" en 1969.

http://www.goear.com/listen/e01aa4b/listen-to-the-falling-rain-jose-feliciano

En 1978 outro artista como Tom Waits lle dedicou unha parte dunha canción súa a esta nana. Concretamente, "A Sweet Little Bullet From a Pretty Blue Gun", do disco Blue Valentine.

http://youtu.be/fZ6tobPkzSE

A última gran canción que reproduce o son de "It's Raining, It's Pouring" empregando un coro infantil é "It's Raining Again", de Supetramp, incluída no álbum ...Famous Last Words (1982).

http://www.goear.com/listen/3899521/its-raining-again-supertramp

Rockin' All Over the World

A separación de Creedence Clearwater Revival non foi doada para John Fogerty, sobre todo tendo en conta que debido a problemas de dereitos de autor coa discográfica da banda californiana, Fogerty tivo que recorrer ós tribunais para poder seguir tocando o repertorio da súa antiga banda, un proceso que se prolongou durante anos. Algo paradoxal, cando o propio John Fogerty é o creador da meirande parte das cancións de Creedence. No entanto, todas estas disputas non impediron que Fogerty comezase unha carreira en solitario que non renunciaba para nada á esencia de Creedence Clearwater Revival. En 1975 publicaba o seu segundo álbum en solitario John Fogerty que se abre cun dos seus maiores éxitos: "Rockin' All Over the World".

http://www.goear.com/listen/699ea33/rockin-all-over-the-world-john-fogherty

Dous anos despois, aparecía a principal versión desta canción da man de Status Quo nun disco que levaba o mesmo nome da canción Rockin' All Over the World (1977). Status Quo (ben se ve que o Latín non era a materia favorita de Francis Rossi e de Alan Lancaster) consegue nesta versión darlle un toque especial que fai que a canción pertenza claramente á banda inglesa. De feito, hai moitos que non saben que o autor é John Fogerty.

http://www.goear.com/listen/dfb29c9/rockin-all-over-the-world-status-quo

A melodía de "Rockin' All Over the World" reprodúcese na última parte da canción de Platero y Tú "Si Tú te Vas", do álbum Burrock 'n' Roll (1991).

http://www.goear.com/listen/b03df2a/si-tu-te-vas-platero-y-tu

The Snowdon Song

Entre os anos 60 e 70 era habitual atopar na escena musical grupos de dous ou tres integrantes dedicados ó folk. Recuperaban cantos tradicionais dos seus lugares de orixe que adaptaban ó seu son á vez que engadían o seu repertorio cancións propias co mesmo estilo. Simon & Garfunkel foron os máis representativos,  mais tamén cómpre acordarse de Peter, Paul and Mary, protexidos de Paul McCartney; sen esquecerse doutros grandes solistas que uniron o seu nome a este estilo coma Bob Dylan, Joan Baez e Pete Seeger. Neste ambiente, a comezos dos anos 70 apareceu en Gran Bretaña o trío Tony, Caro and John, cunha traxectoria bastante breve, xa que só nos deixaron un álbum de estudio All on the First Day, publicado en 1972, que contén "The Snowdon Song".

http://youtu.be/192y2L3PZTg

Totalmente esquecidos durante décadas, Tony, Caro and John volveron á actualidade en 2006 por mor da versión de "The Snowdon Song" que fixeron os debutantes Beach House no seu disco epónimo, á que rebautizaron co nome "Lovelier Girl". Ocorre con bastante frecuencia que as novas versións dalgún tema aparezan no mercado con outro nome distinto, dando a entender que se trata dunha canción nova, mais neste caso Beach House non enganaron a ninguén, por máis que Tony, Caro and John non sexa un trío moi recordado. En calquera caso, xa temos visto aquí algún exemplo parecido, e dende logo, este non é o derradeiro.

http://www.goear.com/listen/7ee0484/lovelier-girl-beach-house

Jungleland

O sensacional terceiro disco de Bruce Springsteen Born to Run (1975) situou no panorama musical internacional ó Boss, grazas as oito cancións que o compoñen. Péchase con "Jungleland", un dos temas de Springsteen onde o talento do desaparecido Clarence Clemmons é máis evidente, xa que nesta canción o saxo é un dos instrumentos clave. Posto que é un tema bastante longo, nel aprézase distintas partes rítmicas; un comezo máis lento, para gañar en intensidade no seu desenvolvemento.

http://www.goear.com/listen/cf4ef2d/jungleland-bruce-springsteen

Precisamente son os primeiro acordes de "Jugleland" os que máis se semellan ós de "Romeo and Juliet", a canción que os Dire Straits gravaron no álbum de 1981 Making Movies. En calquera caso, son dúas excelentes cancións asinadas por dous grandes do rock: Bruce Springsteen e Mark Knopfler.

http://www.goear.com/listen/0db8b59/romeo-and-juliet-dire-straits

Long Red

Unha desas primeiras bandas de finais dos 60 que apostaron polo hard rock foi Mountain. En realidade, Mountain era máis ben o nome artístico de Leslie West, un guitarrista de Nova York que decidiu labrar a súa carreira en solitario nun xénero dominado por grandes formacións, nun momento en que calquera artista que se dese a coñecer só co seu nome se asociaba a outro tipo de estilos musicais. Mais rodeado de grandes músicos coma el, Leslie West soubo manterse fiel ó rock, primeiro baixo a etiqueta de Mountain, logo como West, Bruce & Laing, e finalmente xa co seu nome. O maior éxito deste músico é "Long Red", unha canción que aparece no seu debut Mountain (1969).

http://youtu.be/xKvmb25GbWs

A percusión que lle dá ritmo a esta canción volveuse moi pronto atractiva para a música de hip hop, que non tardou en incorporalo como sample a moitas cancións deste xénero, pero recentemente a batería de "Long Red" revive nun tema pop, "Born to Die", unha canción que lle dá título ó debut de Lana Del Rey, e que foi dos que máis repercusión tivo en 2012.

http://www.goear.com/listen/bd4c55e/born-to-die-lana-del-rey

Third Stone from the Sun

A comezos dos 60 debutaba na axitada escena musical un mozo que ía revoluciona-lo rock co seu xeito de toca-la guitarra. Facía a súa aparición Jimi Hendrix, un dos primeiros talentos musicais que viu nacer a cidade de Seattle. O seu primeiro LP Are You Experienced (1967) editado coa súa banda The Jimi Hendrix Experience é toda unha lección de guitarra moderna que se atopa en cada unha das cancións dese disco, algunhas auténticas xoias do rock. Unha na que é máis evidente o bo facer de Hendrix á guitarra é "Third Stone from the Sun".

http://www.goear.com/listen/db15ec7/third-stone-from-the-sun-jimi-hendrix

E precisamente o talento de Hendrix que se reflicte nesta canción, recoñéceno outros artistas que basean as súas propias composicións nos riff de guitarra de "Third Stone from the Sun", como é o caso de The Allman Brothers Band, un grupo de rock instrumental que en 1970 gravou este "Mountain Jam".

http://www.goear.com/listen/0c9f8c5/mountain-jam-the-allman-brothers-band

No New Tale to Tell

Cando Bauhaus se separou, moitos dos seus membros non se resignaron a deixar de facer música. Mentres Peter Murphy comezaba unha carreira en solitario, Daniel Ash, Kevin Haskins e David J formaban un novo proxecto musical baixo o nome de Love and Rocket en 1985 cunha actividade frenética. Dous anos despois, en 1987 publicaban o terceiro disco Earth, Sun Moon que contén este xenial "No New Tale to Tell".

http://youtu.be/Bo3R3LBjDek

Para moitos críticos, esta canción de Love and Rockets está moi presente na composición de Yeah, Yeah, Yeahs "Gold Lion", do álbum Show Your Bones que esta banda de Nova York publicou en 2006. Mais a pesar do parecido, hai que recoñecer a gran interpretación que fai Karen O nesta canción.

http://www.goear.com/listen/4df33a9/gold-lion-yeah-yeah-yeahs

When the Levee Breaks

Hai certas cancións que se poden considerar verdadeiros xermolos doutras que, con posterioridade, son moito máis recoñecidas, pero sen esas notas ou eses acordes da canción primitiva apenas chegarían a ser o que son. Xa temos visto aquí algúns exemplos e hoxe imos ver un máis. "When the Levee Breaks" é un blues de 1929, un mais da época, creado polo matrimonio Joe McCoy e Memphis Minnie.

http://youtu.be/meo36F8-PCY

A repercusión desta canción chegaría da man da versión que en 1971 farían os sempre presentes rapaces de Led Zeppelin. John Bonham, o batería da banda, imprimiulle un son que, aparte das demais versións que se fixeron a partir desta, serviría de sample para moitas outras cancións que, nalgúns casos, non gardan nin sequera unha pequena relación co xénero do blues nin do rock. Está incluída no disco Led Zeppelin IV.

http://www.goear.com/listen/5385d4f/when-the-levee-breaks-led-zeppelin

Pois deixando de lado con pesar as versións de "When the Levee Breaks", algunhas tan boas como a de Perfect Circle, imos quedar con algunhas das cancións baseadas nese son de batería da versión inconfundible de Led Zeppelin, aínda que non imos incluír a de Neneh Cherry, que veremos noutra entrada. Empezamos entón coa do proxecto de Michael Cretu, Enigma, tamén empregou o mesmo son para o seu gran éxito dese anos "Return to Innocence", no álbum The Cross of Changes, algo que repeterían en 1999 coa canción "Gravity of Love".

http://www.goear.com/listen/5c0e378/return-to-innocence-enigma

De 1994 tamén é a canción de Mike Oldfield "Magellan", do álbum The Songs of Distant Earth sen renunciar o toque celta tan característico da música deste compositor. 

http://youtu.be/hAkOQQYFX4Y

Björk tamén se basea na versión de Led Zeppelin en "Army of Me", do disco Post (1995). Por suposto, a lista destas cancións é moitísimo máis ampla, mais estes exemplos son algúns dos máis interesantes.

http://www.goear.com/listen/a517744/army-of-me-bjork

A Day in the Life

O talento creativo do tándem composto por John Lennon e Paul McCartney proporcionou á música algúns dos momentos máis memorables na historia do rock e ese talento culminou nesa obra mestra que é Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, un dos discos que os Beatles publicaron en 1967, que se pecha con "A Day in the Life", unha canción que sorprende pola orquestración que lle dá un aire sinfónico.

http://www.goear.com/listen/42968da/a-day-in-the-life-the-beatles

O produtor de Sgt. Pepper's Lonely Heats Club Band é George Martin, cuxo traballo sempre se asociou á sona dos catro grandes de Liverpool, pero Martin tamén produciu os discos de outros artistas, sobre todo trala separación dos Beatles. Unha desas bandas que traballou con George Martin é Cheap Trick, que en 1980 contaron con el para a produción do álbum All Shook Up e evidentemente, nótase a influencia dos Beatles. En "Stop This Game", o comezo resulta parecido ó de "A Day in the Life" por ese toque de orquestra sinfónica que marca as primeiras notas da canción.

http://youtu.be/as62Ad4EvkE

Do mesmo xeito, a parte final de "A Day in the Life" reprodúcese nas úlitmas notas da canción de New Order "Every Little Counts", do álbum Brotherhood (1986).

http://youtu.be/V2KZ2PWwQyQ

Can I Get a Witness

Un dos primeiros éxitos que tivo Marvin Gaye no selo discográfico Tamla Motown foi "Can I Get A Witness" en 1963. Cunha instrumentación a cargo de The Funk Brothers, responsables de case tódolas cancións que pasaban polos estudos da Motown, "Can I Get A Witness" representa o melloriño do boogie e tamén un dos mellores exemplos da mestura entre soul e rock que se fixeron na discográfica de Berry Gordy Jr. The Supremes tamén colaboran nesta canción nos coros.

http://youtu.be/chhn_E0dfqQ

"Can I Get a Witness" é dos temas máis versionados de Gaye por artistas rockeiros, precisamente por estar algo máis afastado do soul respecto ás cancións que acostumaba gravar Marvin Gaye. A máis significativa é a dos Rolling Stones, que a incluiron no álbum epónimo de 1964 co que a banda de Mick Jagger e Keith Richards debutaban na escena musical.

http://www.goear.com/listen/ae160a3/can-i-get-a-witness-the-rolling-stones

Crimson and Clover

Tommy James and the Shondells viviron a súa etapa de esplendor tralo éxito que supuxo "Mony, Mony", aquela animada canción que tan ben conquitou ó público maila crítica. Mais se daquela todo o mundo deu en pensar que esta banda procedente de Michigan só sabía chegar á fama con cancións cun ritmo frenético, o propio Tommy James e o batería do grupo Peter Lucia Jr. demostraron que tampouco se lles daban nada mal as baladas, como o outro gran bombazo de Tommy James and the Shondells: "Crimson and Clover" é unha das cancións máis coñecidas e dálle título ó álbum de 1968.

http://youtu.be/GpGEeneO-t0

Foi tal a repercusión de "Crimson and Clover" que mesmo os componentes da influente The Velvet Underground baseáronse nela para crear o tema instrumental "Ride into the Sun" (1969) con certas reminiscencias de "Crimson and Clover", que xa non se recollen na versión con letra que fixo uns anos despois Lou Reed.

http://youtu.be/Fez960h10Us

"Crimson and Clover" é unha das cancións máis versionadas de tódolos tempos. A última que tivo certa transcendencia é a de Prince, pero seguramente a máis lembrada sexa a de Joan Jett en 1981 no disco I Love Rock 'n'  Roll.

http://www.goear.com/listen/1ae6473/crimson-and-clover-joan-jett

Respecto ós samples de "Crimson and Clover", un dos primeiros foi o que aparece na canción "Black Magic" de Jarvis Cocker. O líder de Pulp incluíuna no seu álbum en solitario Jarvis (2006).

http://www.goear.com/listen/464deb6/black-magic-jarvis-cocker

Tamén recorre a "Crimson and Clover" Tanya Stephens na súa canción "Think It Over" no disco Ruff Rider (1998). Esta artista mestúraa co ritmo reggae co que popularizou a súa carreira, malia que áinda non lle chegou á sona internacional.

http://youtu.be/Ong7ccENgIk

Janelle Monae no seu debut The ArchAndroid (2010) tamén parece botar man de "Crimson and Clover". A influencia do tema de Tommy James déixase notar na canción "Mushrooms and Roses".

http://www.goear.com/listen/392ea2a/11-mushrooms-and-roses-janelle-monae

Black Is Black

A revolución que supuxo o rock nos anos 60 para a escena musical internacional foi máis aló dos países anglosaxóns. O son de grupos como os Beatles, os Beach Boys e os Stones chegaban a todas partes grazas sobre todo os movementos migratorios, esenciais para que o rock callase en calquera lugar. O seu contaxio foi tal que pronto comezaron a aparecer bandas locais que imitaban os novos sons. Na España da época, onde todo o que viña do estranxeiro se vía co máximo receo por parte das autoridades, uns cantos grupos se encargaron de moderniza-la música en castelán cos novos aíres que chegaban de Gran Bretaña e os Estados Unidos. Os máis importantes foron o Dúo Dinámico, Los Brincos e Los Bravos. Estes últimos mesmo acadaron un feito histórico; como eran os únicos que cantaban en inglés, a súa canción "Black is Black" chegou ó número 1 das listas de venda británicas e tamén ocupou os primeiros postos nas americanas en 1966. E é que a boa pronuncia do vocalista alemán Mike Kennedy supuxo unha gran vantaxe para esta banda mítica.

http://www.goear.com/listen/e35b37a/black-is-black-los-bravos

A primeira versión que tivo certa transcendencia desta canción non se fixo en España senón en Francia. Johnny Hallyday adaptouna ó francés co título "Noir c'est Noir" en 1966. Non pasara nin un ano do lanzamento da versión orixinal.

http://www.goear.com/listen/5d0b5e3/noir-cest-noir-johnny-hallyday

Habería que esperar ata 1996 para que en España se fixese unha versión que volvese a ocupar un lugar nas listas de vendas nacionais, aínda que dende logo, moi lonxe das estatísticas de Los Bravos. A banda de Rafa Sánchez, La Unión, rescataba este tema do esquecemento no disco Hiperespacio.

http://youtu.be/OIv9zSeMYFk

A versión máis recente de "Back Is Black" é a que fixeron os asturianos Australian Blonde en 2000 no álbum Momento.

http://www.goear.com/listen/43d9a8a/black-is-black-australian-blonde-and-steve-wynn