Embrujada

Resulta difícil imaxinar o rumbo que tomaría a carreira de Tino Casal se aínda se atopase entre nós, pero seguro que coas novas tecnoloxías que se desenvolveron nas últimas décadas e os novos sons que na actualidade dominan o mundo pop e rock Tino Casal seguiría indo un paso máis aló sen deixar de sorprendernos, elevando o nivel da música española como adoitaba facer dende que este asturiano debutou na escena musical en 1981 con Neocasal, un dos primeiros discos en castelán que apostaban claramente polo glam rock e que contiña unha moi boa versión de "Life On Mars?" de Bowie. Dous anos despois vía a luz Etiqueta Negra (1983), que contén un dos grandes clásicos de Casal, "Embrujada".

 http://www.goear.com/listen/f7401b0/embrujada-tino-casal

Sen dúbida é un tema perfecto e desde logo, nada doado de versionar. Con todo, o grupo manchego Despistaos animouse a gravar "Embrujada" en clave pop no seu recompilatorio de grandes éxitos Lo Que Hemos Vivido (2008) e o resultado non está nin moito menos á altura da versión orixinal, pero alomenos haille que agradecer a Daniel Varela e ó resto da banda que recuperase a música de Casal e así a posibilidade de que as novas xeracións chegue a coñecelo.

 http://www.goear.com/listen/08d787e/embrujada-despistados

Knock on Good

Eddie Floyd, un dos cantantes de R&B e soul máis importantes do século XX compuxo xunto a Steve Crooper en 1966 unha das cancións máis emblemáticas da música e que se prestaría a unha cantidade notable de versións ó longo do tempo, posto que moi poucos artistas souberon resistirse ó ritmo pegadizo deste tema inmortal. Dende Otis Redding a David Bowie, dende Cher a Eric Clapton, e todas co toque personal de cada músico. Mais a gravación orixinal fíxoa o propio Eddie Floyd para o seu álbum Knock on Good (1966).

  http://youtu.be/92NpzXXpQtg

A versión de David Bowie, unha das primeiras que se gravaron, aparece no álbum en directo de Bowie David Live (1974).

 http://youtu.be/YcJ0RgBNuEw

Pero a versión que máis transcendeu para o gran público foi a de Amii Stewart, unha cantante de soul que en 1978 gravou a súa versión no seu álbum de debut ó que "Knock on Good" lle dá título e que lle otorgou un éxito inmediato co seu son disco tan de moda nese momento..

  http://www.goear.com/listen/3551c8d/knock-on-good-amii-stewart

Unha canción que parece estar baseada na versión de Amii Stewart é a do dúo británico Goldfrapp, que no seu álbum Black Cherry (2003) incluíron este fantástico tema "Strict Machine".

  http://www.goear.com/listen/9979399/strict-machine-goldfrapp

Gimme Some Lovin'

Steve Winwood é dos nenos prodixios do rock. Dende unha idade moi temperá, participou no desenvolvemento do pop e do rock nos anos 60, xa que con catorce anos formaba parte de The Spencer Davis Group, creando cancións como "Gimme Some Lovin'", single de 1966 e un dos máis importantes desta banda.

 http://www.goear.com/listen/bb9ceb6/gimme-some-lovin-spencer-davis

Seguro que cando The Knack lanzou ó mercado o single "My Sharona" que presentaba o seu primeiro disco  Get the Knack en 1979, os californianfos Berton Averre, Bruce Gary e compañía non tiñan a máis remota idea da repercusión que ía ter. Incluída en innumerables campañas publicitarias, películas e series de televisión, o seu ritmo e as súas letras tampouco se libraron de formar parte dun sinfín de parodias, aínda que quizais o que máis lle doa a Doug Fieger e Berton Averre, os autores desta canción que xa forma parte da historia do rock, é que haxa xente que afirme que o riff é moi semellante ó de "Gimme Some Lovin'".

  http://www.goear.com/listen/a8beee4/my-sharona-knack

Os propios The Knack haberían de estirar o éxito de "My Sharona" noutra das súas cancións. "Baby Talks Dirty", do álbum ...But the Little Girls Undestand (1980) reproduce o mesmo ritmo e estilo.

http://youtu.be/dZbavO36AQQ

Deixando de lado a polémica, debido á popularidade de "My Sharona" non podían faltar as versións que se fixeron deste tema, con grupos e artistas de moi distintos estilos e por se fose pouco, "My Sharona" tamén foi sampleado nunhas cantas ocasións. Destaca a dos australianos Rogue Traders na súa canción "Watching You", do álbum Here Come the Drums (2005).

 http://youtu.be/Bv8rC-J3zw0

Por último, rematamos coa adaptación que fixo ó galego Heredeiros da Crus no disco de 1997 Des Minutos. O resultado é "Vaiche Boa".

 http://www.goear.com/listen/c1251bc/vaiche-boa-heredeiros-da-crus

Promenade

The Unforgettable Fire (1984) é o cuarto álbum de U2 e o primeiro producido polo tándem formado por Brian Eno e Daniel Lanois, despois de traballar nos primeiros discos con Steve Lillywhite. Dende logo o cambio na produción foi un gran acerto por parte de Bono e compañía, xa que a colaboración con Eno e Lanois nos seguintes traballos discográficos, agás Rattle and Hum (1988) producido por Jimmy Iovine, ía enriquecer de xeito notable a traxectoria de U2 ata o feito de converterse na banda de rock máis importante dos últimos tempos, un auxe que acadarían en 1991 con Achtung Baby. "Promenade", quinto corte de The Unforgettable Fire non chegou a ser single e nin moito menos é a mellor canción dese disco, onde ese privilexio teno "Pride (In the Name of Love)", pero é un gran tema de U2 e por suposto, non pasa desapercibido.

 http://www.goear.com/listen/be4c5ce/promenade-u2

Snow Patrol, unha banda escocesa formada na universidade de Dundee a mediados dos anos 90, son hoxe un referente para moitos artistas desde 2007 debido ó éxito que acadaron cando algunhas das súas cancións comezaron a aparecer nas bandas sonoras de series de culto e películas. Iso fixo que moitos se empezasen a fixar no seus traballos de estudio e tamén nos seus concertos, polo que hoxe o nome de Gary Lightbody, o cantante, resulta bastante coñecido. Pero Snow Patrol debutou en 1998 e en 2003 publicaron o seu terceiro disco Final Straw que contén "Run", un tema con claras reminiscencias a "Promenade" e en xeral, o son de U2.

 http://www.goear.com/listen/fc0a596/run-snow-patrol

Swastika Eyes

Unha das bandas punteiras do rock experimental que aínda seguen en activo facendo cancións que difícilmente pasan inadvertidas é Primal Scream. Fundada en Glasgow en 1982 por Bobby Gillespie e Jim Beattie, a súa traxectoria foi medrando paulatinamente ata chegar a ser unha banda de culto dentro dos circuitos do rock psicodélico e da electrónica. O seu sexto traballo discográfico XTRMNTR (2000) foi dos máis aclamados pola crítica ese ano e nel atópase "Swasticka Eyes".

 http://www.goear.com/listen/2f97a64/swastika-eyes-primal-scream

Bloc Party, a banda que formaron Kele Okereke, Russell Lissack e Gordon Moakes a finais dos anos 90, é  quizais unha das que máis lles deban ó son de Primal Scream. En 2007 sacaron o seu segundo álbum A Weekend in the City e na reedición inluíron "Flux", quizais un dos seus mellores temas.

 http://www.goear.com/listen/478237a/flux-bloc-party

Race for the Prize

The Flaming Lips é unha das bandas máis respectadas do rock alternativo grazas a unha dilatada carreira que comezou aló por 1983. A base de boas cancións, uns concertos coidadps e ó traballo constante de Wayne Coyne, The Flaming Lips é  un referente indiscutible para moitas bandas de nova formación. The Soft Bulletin (1999), noveno traballo discográfico do grupo de Oklahoma, adéntrase no rock experimental, un dos terreos nos que se sente máis cómodo Wayne Coyne. O disco ábrese con "Race for the Prize", o primeiro single, todo un trallazo na traxectoria de The Flaming Lips.

 http://www.goear.com/listen/3087920/race-for-the-prize-the-flaming-lips

Nin que dicir ten que MGMT, unha das sorpresas máis agradables que xurdiron nos últimos anos, teñen a The Flaming Lips como unha das súas fontes de inspiración. O dúo composto por Andrew Van Wyngarden e Ben Goldwasser revolucionaron o rock psicodélico coa publicación do seu debut Oracular Spectacular (2007) cun single como "Time to Pretend"  que non deixaba de ser unha aposta moi arriscada por parte da súa compañía discográfica. Malia iso o experimento resultou un éxito e hoxe as cancións de MGMT son versionadas por outros artistas. "Kids", un dos grandes temas de Oracular Spectacular ten certo parecido con "Race for the Prize".

  http://www.goear.com/listen/108475d/kids-mgmt

"Kids" é unha das cancións máis versionadas de MGMT. Quedamos coa versión acústica dos ingleses The Kooks.

 http://www.goear.com/listen/1fae829/kids-the-kooks

Vivir Sin Aire

¿Dónde Jugarán los Niños? é un álbum esencial na carreira dos mexicanos Maná. Foi a súa porta de entrada no mercado europeo tras converterse en todo un referente do pop-rock en toda Hispanoamérica. Publicouse por primeira vez en 1992, pero sería dous anos máis tarde cando se empezase a falar da banda de Fher Olvera e Álex González a nivel mundial. Nese disco, un dos maiores exponentes do rock latino máis comercial dos anos 90, destaca a balada "Vivir Sin Aire", segundo single extraído tras "Oye, Mi Amor".

  http://www.goear.com/listen/32974bc/vivir-sin-aire-mana

Non hai moitas versións desta balada, pero de entre todas sobresae de xeito notable a interpretación que fixo a madrileña Belén Arjona para a reedición do seu disco de debut O te Mueves o Caducas (2004), dándolle un aire rockeiro que pouco ten que ver co son orixinal; ademáis contou para a ocasión coa colaboración de Fher Olvera, o autor da canción.

 http://www.goear.com/listen/66087b0/vivir-sin-aire-belen-arjona

Sunny Afternoon

Os irmáns Ray e Dave Davies montaron en Londres a comezos dos anos 60 unha das bandas máis significativas do rock británico do momento. Tanto foi así que foron dos primeiros en principiar a chamada invasión inglesa en Estados Unidos. En 1966 publicaron o seu cuarto traballo discográfico Face to Face, que co paso do tempo se convertiu nun disco imprescindible na carreira de The Kinks. Unha das cancións máis emblemáticas dese álbum é "Sunny Afternoon".

 http://www.goear.com/listen/7c039d3/sunny-afternoon-the-kinks

The Divine Comedy, unha banda procedente de Irlanda do Norte formada a finais dos 80 por Neil  Hannon, ía darlle un xiro ó pop barroco situándoo como unha  corrente que se tería moi en conta na década seguinte. En 1997, no seu quinto disco A Short Album About Love destaca a canción "Everybody Knows (Except You)", con certas reminiscencias de The Kinks.

http://www.goear.com/listen/f9432ef/everybody-knows-except-you-the-divine-comedy

Dese mesmo ano tamén é a canción de U2 "Staring at the Sun" que xa pasou polo blog nunha entrada anterior. A canción do ábum Pop (1997) tamén lle ten moito que agradecer á de The Kinks.

http://youtu.be/s4D5hSPjftI

A influencia de "Sunny Afternoon" tamén é evidente no tema de Gorillaz "Feeling Good Inc.", single de presentación do álbum Demon Days (2005).

http://youtu.be/pls_luhVdAw

Aínda que onde está máis presente dun xeito bastante máis claro "Sunny Afternoon" é na canción de Take That "Kidz", do seu último álbum Progress (2010), que por outra parte, tamén é o máis maduro da formación de Gary Barlow, todo un referente para as mozas dos anos 90.

 http://www.goear.com/listen/a749172/kidz-take-that

Nel Cimitero di Tucson

Gian Piero Reverberi é un dos compositores italianos que pasou boa parte da súa vida traballando nas bandas sonoras das películas de serie B que se rodaban con produción italiana. "Nel Cimitero di Tucson" de 1968, aparece na banda sonora de Preparati La Bara!, protagonizada por Terence Hill.

 http://youtu.be/Zhxb00ONI_A

O sample desta canción empregouno Gnarls Barkley, o dúo composto por Cee-Lo Green e o produtor Danger Mouse, para o seu trallazo "Crazy", do seu debut St. Elsewhere (2006) que lanzou a Gnarls Barkley ó estrelato da fama. Desafortunadamente, o éxito foi tal que o seu seguinte traballo discográfico, tamén dunha enorme calidade grazas sobre todo ó traballo na produción de Danger Mouse, non tivo a repercusión que merecía.

 http://www.goear.com/listen/65f9087/crazy-gnarls-barkley

Just Like Honey

Procedentes de Escocia, en 1985 facían o seu debut The Jesus and Mary Chain coa súa ópera prima Psychocandy, que se abría con "Just Like Honey", escrita polos irmáns Jim e William Reid. O disco en xeral  recolle a influencia de variados estilos que van dende The Shangri-Las a Sex Pistols. Con esta carta de presentación, The Jesus and Mary Chain prometían dar moita guerra e confirmaban as súas intencións de facerse un oco no cambiante panorama pop dos anos 80 e así o lograron cunha carreira que se estendeu ata a finais dos anos 90, aínda que ollo, en 2007 confirmouse o seu regreso. Mentres agardamos un novo traballo, quedamos con "Just Like Honey".

 http://www.goear.com/listen/af6a518/just-like-honey-jesus-and-mary-chain

Os coruñeses Triángulo de Amor Bizarro, nome que tomaron da canción de New Order "Bizarre Love Triangle" réndenlle homenaxe a The Jesus and Mary Chain no seu álbum de rarezas e Caras B El Hombre del Siglo V (2007) cunha adaptación de "Just Like Honey" ó castelán á que chamaron "Para Los Seres Atados (a Las Condiciones Terrenas)".

 http://youtu.be/lRoaFv_e15g

Today

Agora que The Smashing Pumpinks están a punto de publicar un novo álbum Oceania que promete estar á altura do sensacional Mellon Collie and the Infinite Sadness (1995), o mellor traballo da banda de Billy Corgan, non estaría de máis volver á vista a un dos discos que marcaron o camiño dese traballo e facían ver que The Smashing Pumpkins ían ser unha banda que sobreviviría á era do grunge. Siamese Dream (1993) volveuse co tempo nun disco imprescindible na carreira de Corgan, que contiñan cancións tan boas como "Today".

 http://www.goear.com/listen/95a0f67/today-smashing-pumpkins

As principais versións que se fixeron desta canción son de grupos que as gravaron para os distintos tributos que se lle renderon a The Smashing Pumpkins, como por exemplo a de Armor for Sleep para The Killer in You: A Tribute to Smashing Pumpkins. 

    http://youtu.be/9BmzhS9H0lY

Tamén destaca a versión de Solomon Burke Jr. que a envolveu co estilo soul propio da súa familia e cun aire que parece extraído da Motown. Pero The Smashing Pumpkins tamén se converteron nun grupo de referencia para Dragon Ash, unha banda xaponesa de hip-hop, que sampleou "Today" no seu tema "Grateful Days" no seu disco Viva La Revolución (1999).

  http://youtu.be/aWiNbA8HJVc

Walk and Talk

En 1970 cando The Velvet Underground xa era un grupo consolidado, publicaron o seu cuarto disco Loaded, o último no que participaría Lou Reed antes de voar en solitario e que a diferenza dos anteriores, situábase nunha liña máis comercial sen deixar de lado o espíritu subversivo co que naceran. De feito, en Loaded está incluída a canción máis coñecida de The Velvet Underground "Sweet Jane". Na edición de 1970 o disco apareceu no mercado con dez cortes tras descartar un bo feixe de cancións que se barallaban para ese traballo. Habería que esperar a 1997 para que se publicase unha edición especial con todas esas caras B e demos que quedaron gardadas nunha gabeta. Unha delas é a demo de "Walk and Talk", tema que Lou Reed adoitaba interpretar nos seus concertos.

 http://youtu.be/qOI6dupam4g

E coma calquera canción de The Velvet Underground non habería de pasar desapercibida para outros músicos. Peter Doherty, un dos intérpretes máis brillantes de Gran Bretaña nos últimos anos malia ter unha vida privada bastante convulsa, confesou nunha entrevista a influencia desta canción nun dos temas da súa banda Babyshambles. "You Talk" está  en Shotter's  Nation (2007), segundo álbum deste breve proxecto de Doherty que non conseguiu esquecer a The Libertines, a banda coa que se deu a coñecer.

 http://www.goear.com/listen/c87b6b6/you-talk-babyshambles

Hooked on a Feeling

B. J. Thomas, un dos cantantes de country cunha dilatada traxectoria ás súas costas, comezou a súa andaina en 1966 e  colleitou un auténtico éxito de vendas co seu debut. Dous anos despois, en 1968 publicou On My Way, un traballo máis inclinado cara ó pop que contén "Hooked on a Feeling", unha canción escrita por Mark James e que se convertiu na máis importante da carreira de Thomas.

 http://www.goear.com/listen/2ae562b/hooked-on-a-feeling-bjthomas

A primeira versión coñecida é a do cantautor Jonathan King, que en 1971 lanzouna como single.

 http://www.goear.com/listen/5e52901/hooked-on-a-feeling-jonathan-king

Pero a versión de King, moi personal debido ós coros que introduciu, enseguida quedou envolta na polémica porque seica se parecía moito ó tema de Johnny Preston "Running Bear", de 1959.

 http://www.goear.com/listen/1b0d51f/running-bear-johnny-preston

Con todo, a versión máis popular do "Hook on a Feeling" débese ós suecos Blue Swede, de 1974, do seu álbum que titularon precisamente Hook on a Feeling, baseada na de King e que aínda hoxe é frecuente escoita nalgunhas radiofórmulas.

 http://www.goear.com/listen/a1b11ac/hooked-on-a-feeling-blue-swede

Nos anos 90, tamén cobraría forza a versión de Vonda Shepard para a serie de televisión Ally McBeal.

 http://www.goear.com/listen/fbeace4/hooked-on-a-feeling-vonda-shepard

Os famosos coros tamén se haberían de empregar noutras cancións, como "Special Delivery" de The Offspring no seu disco Conspiracy of One (2000).

 http://www.goear.com/listen/ce3b2cd/special-delivery-offspring

Running Up that Hill

Kate Bush é unha das grandes damas do rock desde o seu debut en 1978 con The Kick Inside que contiña "Wuthering Heights", unha canción baseada na famosa novela de Emily Brontë, e que lle abriría as portas da fama a Kate Bush, aínda que é inxusto considerar que The Kick Inside é un gran disco só por esa canción, xa que non hai que desmerecer os demais cortes do álbum, tamén grandes cancións como "Strange Phenomena" e  "Them Heavy People", que quedaron eclipsadas por "Wuthering Heights". En calquera caso, Kate Bush seguiunos ofrecendo excelentes traballos cargados de boa música e grandes cancións, o último o pasado ano cun disco moi orixinal sobre o Nadal 50 Words for Snow, máis que recomendable. Hoxe en cambio imos quedar cun dos seus grandes temas "Running Up that Hill" do seu quinto traballo Hounds of Love (1985), que orixinariamente se ía chamar "A Deal with God", pero á súa discográfica non lle gustou o título e finalmente quedou como "Running Up that Hill", que Kate Bush tamén ten cantado con David Gilmour nalgunha ocasión.

 http://www.goear.com/listen/d438905/running-up-that-hill-kate-bush

En 2003 gravouse unha das versións máis importantes desta canción a cargo da banda de rock sinfónico Within Temptation, aínda que finalmente non a incluiron en ningún disco, malia que filmaron un videoclip.

 http://www.goear.com/listen/6ff4e98/running-up-that-hill-within-temptation

Tampouco debe pasar desapercibida a versión que Placebo fixo para a edición especial do seu álbum Sleeping with Ghosts, que relanzaron en 2007, catro anos despois da primeira publicación.

http://www.goear.com/listen/0b85b90/running-up-that-hill-placebo

Tamén se ten sinalado a influencia desta canción no tema de Coldplay "Speed of Sound", primeiro single do seu terceiro disco X&Y (2005).

 http://www.goear.com/listen/f903e2f/speed-of-sound-cold-play

E xa menos evidente talvez a melodía, a canción de Efecto Mariposa "Otra historia", do álbum Complejidad (2005) parece ter ecos que remiten o tema de Kate Bush.

http://youtu.be/pHtK7ESq3OU

Old Man

Unha das bandas americanas pioneiras da psicodelia foi Love. Xurdida a mediados dos anos 60, moi pronto este grupo procedente de California escribiría o seu nome dentro dos novos xéneros do rock que a comezos dos anos 70 se empezaban a espallar. Nese senso, o estilo de Love abarca diversos estilos, desde o rock máis clásico e o R&B pasando pola psicodelia, o folk rock e o garage. O seu terceiro disco Forever Changes (1967) é dos máis importantes da súa traxectoria, con cancións tan sensacionais como "Old Man", escrita por Bryan MacLean.

 http://www.goear.com/listen/ccf4eb4/old-man-love

A pesar da súa xuventude, Emilio José ten tras de si unha carreira certamente prolífica. Comezou moi novo no grupo experimental Ápeiron e tamén participa no proxecto Pescando em Copacabana sobre música brasileira, onde é indispensable a samba e a bossa nova, así coma calquera cousa que teña que ver con Brasil. Non contento con iso só, este mozo de Quins, do concello ourensán de Melón, comezou unha interesante carreira en solitario en 2009 coa publicación de Chorando Apréndese, un álbum que bebe das influencias máis variadas. En "Wifi no Casal", é notoria a presenza de Love.

  http://www.goear.com/listen/9b140cb/wifi-no-casal-emilio-jose

The Killing Moon

Echo & the Bunnymen é unha das bandas británicas que pertencen á xeración que se formou a finais dos 70 en Reino Unido trala eclosión do punk. Cun estilo moi persoal debido ante todo ó seu líder Ian McCulloch e as contribucións dos demais membros como o guitarrista Les Pattinson e o batería Pete de Freitas, en 1984, coa publicación do seu cuarto disco Ocean Rain, quedaba máis que demostrado que esta banda de Liverpool era unha das máis interesantes do panorama dos 80.

http://www.goear.com/listen/5cc4208/the-killing-moon-echo-and-the-bunnymen

O estilo de Echo & the Bunnymen podémolo rastrexar en moitas bandas posteriores, como por exemplo Arcade Fire. No seu álbum de debut Funeral (2004) é onde mellor se aprecia esa posible influencia, concretamente no tema "Crown of Love".

 http://www.goear.com/listen/53de896/crown-of-love-arcade-fire

Everybody's Got to Learn Sometime

Como acontece con moitos grupos e artistas, The Korgis fica na memoria colectiva da xente por unha soa canción que perpetuou  á banda de James Warren na historia musical do pop. Pero que canción! "Everybody's Got to Learn Sometime", do segundo álbum da banda británica Dumb Waiters (1980) é das baladas máis espectaculares da década dos 80.

 http://www.goear.com/listen/02ab19c/everybodys-got-to-learn-sometime-the-korgis

Unha das versións máis interesantes é a que fixo Beck para a a banda sonora da película Eternal Sunshine of the Spotless Man en 2004.

http://www.goear.com/listen/ac689dc/everybodys-got-to-learn-sometime-beck-

Dese ano tamén destaca a versión que fixo Zucchero con Vanessa Carlton, e en 2008 apareceron novas versións a cargo de Krezip, Daniël Lohues, Laidback  Luke, Robyn Loau e Glasvegas e  en 2009 destaca a dos suecos The Field, do álbum Yesterday and Today; pero imos quedar agora coa de Sharon Corr de 2010 do seu álbum en solitario Dream of You.

http://www.goear.com/listen/14a8b02/everybodys-got-to-learn-sometime-sharon-corr