Malia que a andaina de Mano Negra rematou en 1995, o seu carismático líder Manu Chao continuou co mesmo espíritu que converteu á banda francesa nunha referencia das chamadas músicas do mundo, é dicir, todos aqueles estilos e xéneros de calquera lugar do planeta que non gozan da atención mediática do pop e do rock anglosaxón, moito máis comerciais. Por tanto, a fusión sempre formou parte da identidade de Mano Negra, algo que non variou cando Manu Chao debutou en solitario con Clandestino (1998). O vínculo coa etapa anterior está reflectida claramente no álbum coa versión que Manu fai dun dos clásicos de Mano Negra, "King of Bongo", que en Clandestino xa se chama "Bongo Bong", pois Manu Chao adopta na nova versión ritmos novos, que logo habería de reciclar para novas composicións, como "Je ne t'aime plus", o seguinte corte do álbum tras "Bongo Bong". Así que vos ofrecemos as dúas: primeiro "Bongo Bong" e logo, "Je ne t'aime plus".
A versión orixinal, "King of Bongo", aparece no álbum de Mano Negra King of Bongo (1991) e á vez está baseado nunha gravación de 1939 de Roy Eldridge titulado "King of the Bongo Bong", que non puidemos atopar.
Pero a versión de Manu Chao é máis rica en matices. Por exemplo, contén elementos da canción de Black Uhuru, "Bull in the Pen", do álbum Anthem (1984).
Pero igual que pasara con "Je ne t'aime plus", o mesmo son volve aparecer en dúas cancións do seguinte álbum de Manu Chao, Próxima estación: esperanza (2001). Unha delas é a homenaxe a Bob Marley "Mr Bobby".
A outra é o tema en portugués do Brasil, "Homens", que interpreta xunto a Valeria dos Santos Costa.
O que igual poida resultar rechamante sexa que Robbie Williams, ó que se supón que ten un estilo moi afastado do de Manu Chao, que está nos antípodas da proposta musical do ex Take That, decidise facer un medley con "Bongo Bong" e "Je ne t'aime plus" no extravagante disco Rudebox (2006). Cousas veredes!
Ningún comentario:
Publicar un comentario